Bakit kaya may mga tao na mas pnipili nilang masaktan sila kesa sa maging Masaya sila? Ano bang meron ang pagiging martir na wala sa pagiging Masaya? Nakakapagtaka lang kasi, para kasing mas maraming tao ang pinipili na maging martir, wala pa yata akong kilalang yumaman sa pagiging martir, tignan mo ang mga bayani, asan sila ngayon? Nasa ilalim ng lupa, un nga lang may nagawa sila para sa ibang tao, eh kaso ang mga nagiging martir ngayon, wala lang, para bang may masabi lang, hindi nga nila matulungan ang sarili nila, pano pa kaya ang ibang tao diba? Minsan din akong naging martir, lalo na sa pagibig, lahat nman yta ng tao, personally kasi, may limit nman kasi ako, kasi kahit papano npapagana ko nman ang utak ko, hindi all the time, puro nalang damdamin ang nasusunod, pero hindi ko sinasabi na bawal gawin un, un nga lang, kahit pairalin mo na isip mo, minsan, oh kadalasan pa nga, nasasapawan parin ng damdamin, sabagay, tao lang din kasi tayo, at may mga sarili tayong mga desisyon, pero sana alam parin natin kung hangang saan lang ang kaya natin diba, minsan kasi, ok lang na matawag tayong tanga, kasi ano? Mahal mo? Pero minsan ang katangahan, pwedeng iwasan, hindi nman kailangan maging tanga pag nagmamahal, bakit kaya hindi tayo maging matalino pag nagmamahal, oh sadyang ayaw lang tlga natin gawin un, kasi siguro pag pnili nating maging matalino, bka tayo nman ang mkagawa ng mga bagay na hindi nman dpat, at ang maging resulta, baka tayo pa ang lumabas na masama, na hindi nman nating gusto, kasi mlamang mas pipiliin nating tayo ang masaktan, kesa sa tayo ang makasakit, may sense ba? Para 2loy hindi ko makuha ung logic, sabagay, “martir” nga dba, ewan ko ba kung bakit ganon nlang din ang way ng isip ng ibang tao, ilang beses ka na ngang niloko, at pinaasa, asan ka? Hinahantay pa din siyang bumalik, at umaasang maayos pa ang lahat, sabi nga ng iba, “once is enough, twice is too much,” eh pano pag trice and so on? Ano na tawag don? Sorry sa mga tatamaan ha, pero hindi nyo ba naisip na kayo mismo ang gumagawa ng way para paglaruan kayo ng mga taong minamahal nyo, pero ang tingin sa inyo, isa kalang “favorite toy” n pwedng balikan pag nagsawa na sa bago, nkakaiinis tlgang isipin na ganon nlang kung paglaruan kayo ng taong mahal mo, ngayon ko lang sasabihin toh, pero it really makes me mad, pag naririnig ko tong phrase na toh, “ok lang, mahal ko nman siya,” Grrrrrrrrrrrr,,,,, hindi nlang ako nagsasalita, meron nman kasi tyong freedom, un nga lang, iba ang freedom nyo sa freedom ko, himayin natin ha, ang sakin, I have my freedom to love someone, kahit pa ba hindi niya ako kayang mahalin, martir parin, in some way nga lang, pero atleast wlang naglolokohan, pero sa pagkakaintindi ko sa freedom nyo, pnipili nyo ang freedom para lokohin kayo ng paulit ulit ng taong minamahal nyo, para iwan iwanan nlang kung kelan nila gusto, buhay nga nman oh, ang hirap ipinta, kaya ako, hindi ko isisiksik ang sarili ko sa taong nagbigay na sakin ng rason para tigilan ko na siyang mahalin, haha.. natawa ako don, naisip ko lang bigla, she already gave me reasons, pero hindi ko pa din siya matigilan mahalin, bakit nga kaya noh? Maybe the reason is, I always wanted to be there pag dumating nnman ung crying time niya, bka nga ganon, kahit ano pa man ang mangyari, friends will always be friends, lalo na pag kailangan mo ng tulong, and everyone of us always makes decisions, sana lang maisip din natin ung pwedeng maging resulta pag gumawa tayo ng desisyon.
