Pano ko kaya ulit sisimulan toh, aaahhhhhmmmmm, ganito nlang cguro, itong blog na toh, parang part 2 ito nung nauna kong “a girl named TOKWA”. Gusto ko lang gawan siya ng gawan ng blog, everytime na nagkikita kami, she never fail to make me smile, (daming alam). Pero un nman kasi ang totoo eh, each of my friends can make me smile too, iba lang sakanya, if you’ll gonna ask me why? Hindi ko alam ang sagot, hindi lang din nman cguro sakin nangyayari toh, kahit kanino nman dba? Ano nga ba ang meron siya at ganon nlang niya ako mapangiti, hindi nman siya mukang clown, hindi din nman siya comedy tignan, eh bakit nga ba niya ako nagagawang mapa-smile? Oh sadyang may sayad lang tlga ako? Eh kung ganon lang na may sayad pala ako, ok na sakin un, kung c “TOKWA” nman ang nagiging reason diba? Kaso kahit nman siya ang maging reason, wala lang sakanya un, pano ang tingin sakin non, tagusan lang, at hindi ko nman siya masisi kun ganon lang ako sakanya, I respect her a lot! As in bigtime! Naisip ko lang din, kaya cguro hindi niya piniling magkatabi kami sa subj naming, nilagay niya ako sa likod niya, cguro kasi, para lalo akong atatin, para kahit anong gawin ko, san man ako tumingin, siya parin ang nasa harap ko, at nakikita ko parati, which is not a bad thing, mag thank you pa ako ng madami sayo! Para hindi halatang nagnanakaw lang ako ng tingin, ngayon sasabihin ko na, alam mo ba na sa tuwing nagkakatinginan tayo……. Nakikita kita! Un lang un, bwahahaha! Akala niyo cguro kung ano na noh? pero kahit anong mangyari, nagiisang kna lang na tokwa sa buhay ko, hindi ka nga sakin, pero malaking impact ang nilagay mo sa pagkatao ko, mdami kang naituro sakin ng hindi mo alam, may mga bagay na ikaw ang naging reason para magawa at maisip ko un, kahit papapano, naging inspiration kita, hindi man cguro ako ganon sa buhay mo, pero nagpapasalamat ako, kasi sa liko liko kong buhay, nagkaron parin ng chance para magkasalubong tayo, hindi ko alam kung hangang kelan tayo mgiging malapit sa isat isa, pero ito lang ang pakiusap ko sayo, sana sa mga natitirang oras, hayaan mo sana ako na itreasure ung mga pagkakataon na nakikita at nakakasama kita kahit pa ba 1 ½ hour lang tayo nagkikita, at mga 3 mins lang kita nkakasabay na maglakad, simula sa room hangang sa gate ng school, at ung mga oras at minutong dadaan, naghhintay nlang ako na kahit papano, maligaw ung text mo sa cp ko, hindi mo nga lang din ako narereplyan msyado, pero ok lang, hindi nman makitid ang utak ko para hindi ko maisip na hindi nman ako ang priority mo, (bitter) bwahahaha!!! Hindi mo nga lang alam kung ano ang kayang gawin ng isang text, hindi lang sakin, pero kahit sa ibang tao, para bang, “The Power of One Text”! back to basic tayo, the reason I made this blog, kasi nagagawa kong sabihin ang mga bagay na hindi ko masabi sa personal, atleast dito, kahit nababasa ng ibang tao, ok lang, kanya kanyang trip lang yan, ano pa ba ang pwede kong masabi kay tokwa, siya ung tipo ng tao na pikon daw siya, pero ang hilig makipagkulitan, tapos pagnagalit, kilitiin mo lang, hahampasin ka pa!! tapos mag smile! Patay tayo dyan, un ung nkakainis don eh, ung sabay smile! Tapos wala ka nman akong magawa, kasi na stun na ako eh, pano pa ako babawi! Grabe tlga! Pero alam mo, wag mo ng alamin, hangang dito nlang muna cguro ulit, basta, stay the same, sabagay kahit ano ka pa, ikaw parin c tokwa ko! Hindi pa panahon para ilagay ko ung ibang bagay, steady pulso na ako sa ganito! Ingat ka parati, tsaka nga pala, remember nung time na tnext kita tapos sabi ko…………
